29. Wesołych Świąt!

 [Post z cyklu: osobiste]

Wychodzę z pracy w piątkowy wieczór. Jest grubo po dwudziestej. Lekki chłód smaga moje policzki. W duszy zapanował spokój, chyba od dawna wyczekiwany. Wcześniej niepohamowany chaos, nad którym nie było kontroli. Pewien etap się zakończył, zaczął się nowy, zupełnie wcześniej nieznany. Wokół nie ma nikogo, ewentualnie młodzież, do której dawno się nie zaliczam, mimo wszystko wciąż czuję się młodo. Nie piętrzę problemów. Po raz pierwszy mam wrażenie, że wszystko zależy tylko ode mnie. Dawno nie czułam tego uczucia. Staram się za dużo nie myśleć, a robić wszystko co pozwala mi na samorozwój. Moja ścieżka [zawodowa] w pewien sposób się wyklarowała, jest obrany jakiś kierunek, ale co będzie nie wie nikt. Jestem zadowolona, ale dalej szukam swojego miejsca. Może rozglądnę się za wyjazdem poza kraj, albo przeniosę się do mojego ulubionego miasta polskiego.

Z racji przebiegających Świąt Wielkanocnych życzę Wam spokoju i pogody ducha, posiadania własnych przekonań, zdrowia, ukierunkowania, tego - że pewne rzeczy można sobie odpuścić, uszanowania własnej godności do wyboru. 

Wasza S.